Blog 123



Kindergeluk

21 Oktober 2014

KindergelukPersonen die mij volgen of bij mij coaching hebben gevolgd weten dat ik 2 kinderen heb. Zij zijn een inspiratiebron. Vaak denken wij als volwassenen dat wij hen veel leren echter kunnen we veel van hen leren. Hoe zij genieten van kleine dingen, vallen en weer opstaan, leven in het moment en van dag tot dag, zonder te piekeren, zonder zorgen. Puur gelukkig zijn met zichzelf en hun leven.Kleine kinderen zijn echt de beste als het gaat om het maken en behouden van vrienden. Hun gevoel van verwondering en algehele levensvreugde maakt hen de perfecte magneet voor nieuwe relaties, terwijl hun onbevooroordeelde begrip van de logica hen instaat stelt snel en eenvoudig beslissingen te nemen over hun interacties met anderen. Zij hebben het talent op dit gebied, waar wij als volwassenen onderweg vergeten zijn tijdens het opgroeien. Laten we daar eens wat dieper op ingaan en leren.Geluk is vriendschapOp vakantie, in de supermarkt, op school of op de speeltuin, kijken kleine kinderen altijd rond - ze zijn steeds op jacht naar potentiële nieuwe vrienden. De tijd doden terwijl je in de rij staat voor de glijbaan? Dat is een geweldige tijd om te brabbelen met de kleuter voor hen. Hey, ze delen blijkbaar een soortgelijke interesse, en ... ze kunnen misschien Lego of Barbie hebben!Wat zij ons hier leren is dat men nooit weet waar en wanneer een nieuwe vriend op ons pad kan kruisen. Kansen voor nieuwe vriendschappen kunnen absoluut gebeuren ook wanneer we er niet specifiek op zoek naar zijn, echter gebeuren ze nog vaker als we een inspanning doen om de kansen daarop te vergroten.Dat is precies wat kleine kinderen van nature doen, ze zoeken ze uit, voelen en ruiken aan de andere, om de eenvoudige reden dat vriendschap geluk brengt, en kinderen, die zoeken eenmaal het geluk op.Wanneer jij dus op zoek bent naar een aantal nieuwe vrienden om toe te voegen aan je leven, sla dan een praatje met mensen terwijl je wacht in de rij voor je dagelijkse koffie, glimlach en zeg: "hallo" tegen de personen die je tegenkomt op de trein of in de winkel. Stel jezelf open voor nieuwe vriendschappen, open je hart voor nieuwe connecties. Wees niet verbaasd als ze plotseling verschijnen waar je ze niet verwachtte.Geluk is delenDelen, in de kern, gaat over vrijgevigheid en steun. Wanneer een kind zijn / haar favoriete speelgoed of een stukje koek deelt, tonen ze hun vermogen om de zorg te dragen over anderen, inlevingsvermogen, en gulheid. Het resultaat is dat de andere kindjes een beter gevoel over houden, zich beter aansluiten en verbonden voelen bij hen, en in het algemeen wordt er gretig door alle kindjes gedeeld eens hiermee is begonnen.Hetzelfde is absoluut waar voor volwassenen.Nu ja, behalve dat wanneer volwassenen hun zorg, empathie en vrijgevigheid zullen tonen, ze het meestal doen door middel van communicatie, ondersteuning en intimiteit, en niet een autotje, barbie of een koekje, maar je begrijpt wat ik bedoel.Als je wilt dat meer mensen je aardig vinden ... deel meer!Deel je gedachten, je gevoelens, je emoties, deel je tijd en geef je steun. Onvoorwaardelijk. Delen is de eerste stap op weg naar intimiteit en intimiteit is het fundament van duurzame vriendschappen.Geluk is moedigEen van de beste eigenschappen van kinderen, naar mijn mening, is hun "ik zeg wat ik denk/voel" - strategie van omgang met elkaar.Wanneer ze niet bijzonder blij zijn op iets dat iemand doet of gedaan heeft, zullen ze het gewoon vlakaf tegen de andere zeggen. Ze hebben geen geschiedenis in zich, ze hebben ook geen intentie om de andere zijn gevoelens te kwetsen, en ze gaan zeker niet eerst een uurtje verspillen om na te denken over de reden waarom de andere deed / doet wat ze doen en hoe onterecht het eigenlijk wel is. In plaats daarvan, vertellen ze het gewoon aan de andere persoon: "Hey -. Ik hou niet van hoe jij tegen mij praat wil je dit alsjeblieft niet meer doen, of ik speel niet meer met jou". Herkenbaar?Ik denk eerlijk gezegd dat volwassenen langere en leukere vriendschappen met elkaar zouden hebben als we gewoon dit voorbeeld van kinderen zouden volgen. Gewoon zeggen en uitspreken wanneer er ons iets niet bevalt, pijn doet, of ons of verdrietig maakt.Spreek de dingen meteen uit en smoor kleine irritaties direct in de kiem voordat ze uitgroeien tot grotere problemen. Deze gewoonte is een goed voorteken voor geluk en succesvolle relaties. Dit zal toelaten om zelf bewuster te worden. Hoe komt het dat ik me aangesproken, aangevallen voel? Waarom word ik emotioneel over een bepaald onderwerp of de toon waarop iemand mij aanspreekt? Geef aan wat je verandert wilt zien  en wat jouw voorkeuren zijn zodra gelijkaardige situaties zich voordoen, ze gemakkelijker te bespreken valt zonder overbodige emoties en verkeerde interpretaties.Geluk is in het momentKleine kinderen laten hun kop niet hangen. Ze leven in het moment en zijn echt gericht op slechts een ding - geluk, vreugde, plezier, nog een kans op opwinding. Ze zijn genieten gewoon van de tijd, van het leven, wat er voor zorgt dat ze niet kunnen worden lastig gevallen met zorgen te maken over iets uit het verleden of piekeren over de toekomst. Vandaag is vandaag en morgen is een nieuwe dag.Samengevat gaan vroegere problemen, spanningen of meningsverschillen regelmatig langs kinderen heen omdat het in de weg staat van hun vreugde. Volwassenen zouden verstandig zijn om hetzelfde te doen. Spreek problemen uit, vergeef de ander en jezelf dat dit tussen je geluk is komen te staan en vergeet het. Laat het niet meer tussen je huidige interacties komen of beïnvloeden. Kleine kinderen worden niet achtervolgd door "geesten" en problemen uit het verleden.Geluk is doorgaanEn tenslotte, wanneer het duidelijk wordt dat twee kinderen niet goed samen spelen, heb je al eens gelet wat die kinderen dan doen? Juist! Ze zorgen gewoon dat ze zelf gelukkig blijven en blij door kunnen spelen door met andere kinderen de connectie te maken.Let er maar eens op, ze zullen niet meteen een grote ophef maken over het feit dat ze niet goed samen spelen, ze gaan niet proberen vast te stellen of het de schuld is van de andere kinderen of het misschien aan het speelgoed ligt. Nee ze gaan gewoon op zoek naar andere jongens en meisjes met wie ze wel verder willen spelen. Zeker, het kan hen ook steken wanneer gevoelens niet wederzijds zijn, maar aangezien kinderen al het bovenstaande onbewust volgen, ze natuurlijk andere kinderen hebben die beschikbaar zijn voor geluk en connectie.Het punt hier dat we hier leren is dat de kinderen, weer, veel realistischer zijn dan de meeste volwassenen. Ze weten en voelen wanneer iets niet werkt, en in plaats van te internaliseren of proberen te kijken hoe het te repareren en compromissen sluiten. Gaan zij gewoon verder en zoeken iemand totdat het wel klikt en met wie ze het geluk en vriendschap kunnen delen.Hou het kind in jou levendVeel volwassen worstelen met echte vriendschappen, thuis of op het werk. Ze vinden het moeilijk om nieuwe vrienden te sluiten, vinden het moeilijk om bestaande vriendschappen te onderhouden, en hebben vaak gemengde gevoelens als het gaat om hun vriendschappen. Maar de waarheid is dat deze mensen, het zichzelf moeilijk maken om vriendschappen / relaties aan te gaan of te onderhouden.Wat kinderen ons hierin bijbrengen is dat misschien vriendschappen gemakkelijker gesloten zullen geworden door het kind in ons los te laten , meer voelen, moedig zijn, in het moment leven en meer delen waar met wie dan ook. Het zorgt er voor dat we meer mensen blijer maken, en wij op onze beurt, zelf gelukkiger zullen zijn.123?give

uncategorized





Laat het los

1 Oktober 2014

Laat het los...

"...Laat het los laat het gaanHet roer moet om ja dat moetLaat het los laat het gaanSluit de deuren nu voorgoedWat men daar over mij beweertRaakt me hier niet meerEn kou heeft me sowieso nooit gedeerd

Het is grappig dat wat afstand zo snel meer inzicht gafWant de vrees die mij steeds voort joeg glijdt nu al van mij af

Ik ga op zoek naar wie ik benVerleg de grenzen die ik kenGeen goed of fout geldt hier voor mijIk ben vrij

Laat het los laat het gaanVoorbij is de storm in mijLaat het los laat het gaanGeen tranen meer voor mijHier begint mijn nieuw bestaanOnbevreesd en vrij..."

-Disney Frozen themalied

Frozen is momenteel de favoriete film van mijn kinderen. Zoals in veel Disney tekenfilms zit echter telkens weer een dubbele bodem in het verhaal. Vaak over vriendschap en liefde echter in dit lied gaat het over loslaten, een thema die actueel is bij veel mensen die afscheid moeten nemen van wat is. Loslaten van vriendschap, familie, ouders, kinderen, collega's, werk, je omgeving, je overtuigingen over jezelf en je leven. Laat ons daar wat dieper op ingaan.Monica (fictieve naam) had een functie bij een internationaal bedrijf geaccepteerd, ze dacht dat ze alles had gevonden wat ze wilde: uitdagend werk in haar vakgebied, flexibele uren, relaxte sfeer, een korte reistijd en goedbetaald. Ideaal om haar gezin met twee kinderen en echtgenoot te combineren.Haar nieuwe baan leek perfect te zijn, maar al snel besefte ze dat het niet zo was.Ze had een grote verantwoordelijkheid en navigeerde tussen uitvoering en strategie van nieuwe teams opbouwen tot het ontslaan van groepen mensen.Toen sprak ze uitsprak naar collega's toe hoe ongemakkelijk ze zich soms daarin voelde, noemden ze haar "te gevoelig" en dat dit nou eenmaal hoorde bij een "groot bedrijf". Waarna ze aan haarzelf beloofde om een dikkere huid te ontwikkelen en vast te houden aan de baan.Naarmate de tijd verstreek, begon haar lichaam de gevolgen van deze werkdruk te laten zien. Ze had moeite met slapen en werd wakker van het minste geluid. Ze voelde zich misselijk elke ochtend op weg naar haar werk en kreeg ze enorme last van rugpijn. Meerdere malen per dag keek ze op de klok, hopend dat daarmee de dag zou versnellen, zodat kon ze eindelijk naar huis kon naar haar gezin.Dat is toen het moment dat ze besloot om met mij in contact te komen. Zo kon het niet langer.
"Sommige mensen denken dat sterk zijn inhoudt dat je vastklampt en volhoudt, soms is het echter krachtiger om los te laten."
StoppenWanneer je speelt met het idee om een baan, een project, of een relatie te verlaten. Misschien heb je al de stap gezet om los te laten. Als je iets dat jou niet vervult, stopt, heb je alvast een gezonde stap gezet in de richting van vreugde en vervulling in je leven.Maar daar stopt het verhaal niet.Stoppen met een relatie, werk, roken of snoepen kan een groot schuldgevoel oproepen. Waarom? Omdat onze samenleving ons leert om "nooit op te geven" en "nooit te stoppen".  En wanneer we opgeven, worden we geacht slecht te voelen over onszelf.Doe wat goed is voor jou, zonder  schuld of schaamteVraag jezelf af: "Heb ik alle middelen tot mijn beschikking uitgeput?"Kun je je gevoelens en emoties over de (negatieve) situatie uitdrukken? Heb je een duidelijk beeld over jouw rol in hetgeen wat er gebeurde en neem je jouw deel van de verantwoordelijkheid op?Na maanden van het tolereren van een moordende werkomgeving en het proberen veranderen van de situatie, veranderde er niets. Besefte Monica na onze coaching sessies dat de enige echte actie die ze wel kon controleren haar eigen gedrag en beslissing was, en ze vertrok uit het bedrijf.Toen ik haar weken nadien sprak voelde ze zich in vrede, want ze wist dat ze alles had en heeft gedaan om de relatie te laten werken en dat je met twee moet zijn om tango te kunnen dansen.Waarom wil je (niet) stoppen?Het is gemakkelijk om (niet) op te geven uit angst voor het onbekende, omdat iemand zei dat je (niet) moet stoppen, of omdat je gelooft dat wat je wilt nastreven "te moeilijk" is en het gras elders toch (niet) groener is.Wanneer je je huwelijk wilt verlaten omdat het "te moeilijk" zou zijn om dingen uit te praten en op te lossen met je partner, of je besloten hebt om te stoppen met dansen, omdat je moeder of een collega ooit zei dat je er niks van bakte. Wanneer je op deze basis (on)bewust dergelijke beslissingen hebt genomen zou je er later spijt van kunnen hebben en maak je meer kans te worden geplaagd door schuldgevoelens.Monica ontdekte dat drie van haar top waarden gezondheid, respect en harmonie zijn. Het werd voor haar duidelijk dat haar werkomgeving ervoor zorgde dat dit geschonden werd en ze zich uiteindelijk vrij voelde om te stoppen.Stoppen met...Verdring je angst (bang voor het onbekende of reacties van je omgeving...), stop negatieve zelf commentaar (ik ben niet goed genoeg ik ben niet perfect...) en je te laten beïnvloeden van buitenaf (je ouders, familie, vrienden, collega's, omgeving...). Ben jij in een werk, omgeving, project, of een relatie die jouw waarden schendt? Als dat zo is, weet je nu dat je dit mag achterlaten zonder schuldgevoel.Monica vertelde mij dat ze heeft geprobeerd uit te leggen aan de mensen in haar omgeving waarom ze haar schijnbaar perfecte baan heeft verlaten, en ze leerde al snel dat ze een fout had gemaakt. Ze ontdekte dat je vrienden en familie vertellen waarom je stopt een deur opent naar discussie, vooroordelen, argumenten en kritiek en af en toe begrip. Zelfs haar partner heeft lange tijd aan het idee moeten wennen dat ze het eigenlijk wel ok vond om meer tijd te spenderen met het gezin en haar carrière een andere wending zou geven.Weet dat er altijd wel iemand zal zijn die je zal vertellen dat je gek bent om te stoppen, of dat hij of zij iemand kent die deed wat jij deed en uiteindelijk ongelukkig, failliet, eenzaam, of maatschappelijk verstoten werd.Jij weet waarom je wilt stoppen.Voel in je lichaam hoe het voelt.Dat is voldoende.Denk minder - Voel meer!Het is zo gemakkelijk om in de val te trappen om alles te overdenken en over te analyseren. Allerlei mogelijke scenario's spelen in je hoofd, en je vraagt je zelf  af of je echt alles hebt gedaan wat je kon, om te voorkomen dat je zou opgeven.Monica heeft nachten wakker gelegen en vroeg zich af of ze mondiger zou moeten zijn over haar ontevredenheid, op het werk maar ook thuis, bij haar partner, ouders, familie en vrienden. Was ze echt "te gevoelig" "te perfectionistisch"? Het gevolg van al dat overpeinzen? Ze voelde daardoor alleen nog meer negatieve emoties. En we kwamen tot de conclusie dat stoppen met denken en meer voelen haar het juiste antwoord zou kunnen geven.De kostbare tijd die Monica verspeelde aan het piekeren en scenarios uitdenken (wat zouden collega's zeggen, haar team? haar partner, familie, vrienden omgeving...?) in haar hoofd,  had ze goed kunnen gebruiken om te bedenken wat ze echt wilde, de volgende stap in haar carrière of in haar persoonlijke leven.Focus op NU en de toekomst."Je kan je blijven focussen en piekeren over het verleden, daar kun je echter niets meer aan veranderen, enkel wat nu gebeurd heb je bewust in de hand"Richt je aandacht op wat je wilt bereiken. Wil je een bevredigende en goed betaalde carrière? Wil je een relatie gebaseerd op liefde en respect? Wil je een spannende nieuwe onderneming? Wil je een gezond en slank lichaam? Creëer een gedetailleerd mentaal beeld van wat je wilt bereiken, en onderneem maatregelen om het te laten uitkomen.Het voorbeeld van Monica leert mij dat als je werkt in de richting van iets wat je duidelijk wilt en weet dat het voor jou geschikt is, is er voor schuld geen ruimte, laat het los en ben je echt vrij.123 ?waiting1

uncategorizedactieauthentiekbalanscarrierecoachingdenkendoendromendurvenfamiliegedachtenhandelenkeuzekiezenliefdeloslatennuomgevingoordelenpartnerpiekerenrelatietoekomstverlangenverledenveroordelenvoelenvriendenvriendschapwaardenwachtenwerk





Meest recente berichten

Rails
Vrij

Accepteren
Idioot